Particulier
In 2006 kwam mijn zoon op mijn verzoek en uitnodiging bij mij in huis wonen. Het huis is erg groot en bestaat uit een zelfstandige bovenwoning en twee zelfstandige appartementen beneden, waar hij één van betrok.
Mijn dochter woont in haar eigen woning op het perceel naast mij.
In 2011 werd ik erg ziek, en raakte daardoor ook psychisch erg verward. Om een lang verhaal erg kort te houden, besloten mijn dochter en ik om mijn zoon te dwingen het huis te verlaten, ook al was hij werkeloos en zwaar depressief op dat moment, en zonder financiële middelen.
Omdat hij aangaf niet vrijwillig onmiddellijk te willen vertrekken, overtuigde mijn dochter mij een advocaat (een kennis van haar) in te schakelen en een uitzettingsprocedure met spoed tegen mijn zoon op te starten. Omdat er geen echte argumenten waren om dit te bewerkstelligen in een Kort Geding, hebben wij vervolgens allerlei zaken over en tegen hem bedacht, dus verzonnen en gelogen, van diefstal en fysieke mishandelingen tot en met serieuze doodsbedreigingen, en ben ik zelfs het huis uit gevlucht en bij mijn dochter ingetrokken.
Het vonnis werd in ons voordeel gewezen, onmiddellijke uitzetting én contactverbod.
Mijn zoon is vertrokken.
Ik besef me pas nu wat ik gedaan heb. Ik heb mij laten manipuleren door mijn dochter toen ik erg zwak was. Ik ben de officiële stukken onlangs gaan lezen en kan me niet eens herinneren of voorstellen dat ik al die beschuldigingen over mijn zoon heb geuit. Het zijn verschrikkelijke leugens.
Mijn zoon is juist altijd degene geweest die mij het meest van de drie heeft geholpen, van kinds af aan en ook al die tijd dat hij bij mij woonde.
Ik weet niet hoe dit heeft kunnen gebeuren, ik voel me misselijk, mis mijn zoon ontzettend, en wil hem weer bij me hebben.
Via bemiddeling van een kennis is het mij gelukt telefonisch contact te leggen met mijn zoon. Hij was erg kalm en beleefd, maar vooral koud, afstandelijk en erg zakelijk. Hij zei mij niet te vertrouwen, na alles wat gebeurd was.
Hij zegt emotioneel en sociaal erg geschaad te zijn.
Mijn vraag:
Hoe kan ik officieel alles terugdraaien, dus alle beschuldigingen en leugens door mij geuit intrekken en het vonnis laten vernietigen, en mijn zoon in alle eer laten herstellen?
Ik ben bereid voor een rechter toe te geven dat ik valse verklaringen heb afgelegd en meineed heb gepleegd. Hoe moet ik dit aanpakken en waar moet ik rekening mee houden, zoals juridische consequenties etc.
Ik wil mijn zoon terug en heb daar alles voor over.
De wet kent de mogelijkheid van 'herroeping' van een vonnis. Zoals het in de wet staat, wordt ervan uitgegaan dat uw zoon die procedure begint. Ik weet niet of een rechter bereid is het eerdere vonnis van tafel te vegen als niet uw zoon, maar u daarom vraagt. U hebt namelijk slechts een 'emotioneel' belang bij herroeping, en geen financieel of zakelijk belang. Als de rechter merkt dat de procedure slechts om emotionele belangen wordt gevoerd, kan hij een door u ingediend verzoek om herroeping zonder inhoudelijke behandeling afwijzen.
Voor uw zoon ligt dat natuulijk anders: die is, naar ik van u begrijp, op onjuiste gronden uit de woning gezet. Maar als u herroeping van het vonnis wilt, valt het allicht te proberen.
Meineed plegen is strafbaar. U riskeert dus nogal wat (gevangenisstraf, taakstraf). En als u iets dergelijks toch wilt, kunt u wellicht beter een brief met uitleg en formele excuses opstellen en deze desnoods door een notaris laten bekrachtigen in plaats van de nare weg bewandelen van weer een procedure. Ik raad echter aan niets te doen zonder overleg met een jurist.