Familie, Scheiden, Alimentatie
Zakelijk
Wij hebben een dochter die op het moment van schrijven 10 jaar oud is.
De verhouding tussen mijn ex en mij staan al vanaf het begin op scherp.
Er zijn van mijn kant uit meerdere pogingen gedaan om het contact in ieder geval als ouders goed te houden.
Wij hebben een co-ouderschap met de regeling dat one dochter om de week bij een van de ouders verblijft (maandag tot maandag).
Uit het niets komt mijn dochter na de vakantie met het verhaal dat ze niet meer bij mij wil verblijven.
Zonder aanwijsbare reden.
Dit heeft in het verleden ook al eens plaats gevonden en toen kwam eruit dat moeder uitingen had gedaan als;
"pappa wil niet voor je zorgen"
"pappa kan niet voor je zorgen"
etc.
Na een paar weken drama heb ik in een opwelling toegegeven aan alles en haar woensdag met moeder mee laten gaan.
Vanaf dat moment doet moeder er alles aan om mij bij haar weg te houden onder het mom van "haar rust gunnen."
Na een week heb ik met beiden een gesprek gehad over hoe nu verder en te kennen gegeven dat het natuurlijk niet zomaar kan op deze manier.
Ik heb de plicht om voor haar te zorgen en ze kan niet naar eigen gelang maar bepalen waar ze wil verblijven en waar niet.
Dit heeft de relatie tussen moeder en mij totaal ontwricht en ze geeft te kennen het er absoluut niet mee eens te zijn.
Ik heb zelf het idee dat er wederom behoorlijk gestookt word in de relatie tussen mij en mijn dochter.
Dit werd na het gesprek gevoed door de houding die moeder ineens tegen mij aannam (zeer vijandig) maar ook door de verwijtende houding richting mijn dochter.
Uiteindelijk komt het van mijn kant op neer dat ik nu handel op zeer sterke vermoedens zonder bewijsvoering.
Maar hoe kan ik dit hard maken?
Ik heb uiteraard al meerdere stappen gezet in het verleden maar altijd met het oog op het feit dat ik wil dat ze bij beide ouders verblijft.
Een advocaat heeft ooit aangestuurd op het feit dat ik voor volledige voogdij moet gaan, maar dat is nooit mijn uitgangspunt geweest.
Ook heb ik meldingen gedaan bij sociale wijkteams, hulp gevraagd bij sociale wijkteams etc.)
Maar ik begin mij nu toch ernstige zorgen te maken dat er dingen niet kloppen.
Dat er een vorm van bewuste ontwrichting plaats vind en dat mijn ex zich totaal niets aantrekt van haar zorgplicht;
o.a. Artikel 247 lid 3 word mijns inziens ernstig overtreden.
Maar met alleen vermoedens kom je niet ver en sociale wijkteams e.d. geven ook aan niets te kunnen in dezen.
In het kort:
-Wat kan ik met dit alles?
-Moet ik toch het advies opvolgen om voor volledige voogdij te gaan?
-Wat kan ik met mijn vermoedens doen zodat er WEL actie op ondernomen word? (al is het maar een onderzoek).
-Hoe kan ik via juridische wegen tegengaan dat deze vorm van mishandeling (want feitelijk is dat het; wijzende op ouderonthechtingssyndroom, onttrekken uit ouderlijk gezag etc.)?
Want tot nu toe loop ik aan tegen de feiten dat ik:
A) een man/vader ben (wat niet heel erg in mijn voordeel werkt in deze zaken en het huidige recht)
B) dit word (mede dankzij punt A) vaak gezien als een soort van indekking is om de moeder dwars te zitten.
En in hoeverre vallen persoonlijke opvoedvisies in het niet tegenover rechtspraak mocht het toch ooit zo ver moeten komen?
Dit is voor u een zeer vervelende situatie en kennelijk heeft u geprobeerd er onderling al uit te komen maar is dat niet gelukt. Onder deze omstandigheden zou er geprocedeerd kunnen worden waarbij u dan vraagt om naleving van de co-ouderschapsregeling die tot voor kort gebruikelijk was. In die procedure kan dan ook worden verzocht dat u beiden mee zult moeten werken aan de inzet van hulpverlening om de onderlinge situatie te verbeteren en te voorkomen dat uw dochter in de knel geraakt tussen haar beide ouders. Ouderschap blijft zo bijvoorbeeld kunnen worden opgezet of mediation dan wel een ander gelijksoortige inzet van hulpverlening. Ook voor uw dochter zou mogelijk hulpverlening moeten worden ingezet die haar leert haar weg hierin te vinden. Desgewenst kunt u contact met mij opnemen.