in 2013 ben ik omdat het thuis niet goed ging in een woongroep gaan wonen waar je zou worden klaargestoomd voor zelfstandig wonen. ik was toen net 18 geworden. na een jaar ben ik er daar uitgezet omdat ik volgens hun niet genoeg huur kon betalen. de afspraak wasd daar altijd 1/3 van je inkomen. mijn studiefinanciering stopte net als mn opleiding en ik had voor 3 maanden alleen mijn zorgtoeslag en allimentatie van mijn vader. de allimentatie was 93 euro dus alles behalve een vetpot. ik kreeg een week om voor een baan en vervangende woonruimte te zorgen dan moest ik er uit zijn. dat is uiteindelijk gelukt en kon ik via de zorginstelling aanspraak maken op een appartement. met als voorwaarde dat ik dan nog door hun begeleid zou moeten worden. hoe krom het allemaal ook is, ben ik daarmee akkoord gegaan omdat ik ergens moest wonen. nu 3,5 jaar later heb ik er voor gekozen om daar weg te gaan en in een andere stad een nieuwe start te maken, ook om betere werkgelegenheid dan een klein dorpje. nu ben ik daar net 2 weken weg en goor ik van 2 kanten dat de "begeleiders" daar hele slechte verhalen over mij vertellen. zo word er gezegd dat ik er door de woningstichting uitgezet ben en dat ik diep in de schulden zou zitten en dat alles mijn eigen schuld is.
nu heb ik het voor de mensen die met dat verhaal naar mij toe zijn gekomen allemaal opgehelderd dat dat niet het geval is. nu weet ik niet tegen wie ze deze verhalen nog meer vertellen want niet iedereen zal dat netjes bij mij komen checken.
en nu is mijn vraag: is dit laster of smaad? en hoe zit het met de zwijgplicht van deze begeleiders? ook wil ik graaf weten welke stappen ik het beste kan nemen, want dit kan niet zomaar door de beugel lijkt mij.