Wonen, Buren
Particulier
Hieronder de brief die ik aan de woningbouwvereniging heb gestuurd om medehuurderschap aan te vragen. Helaas is dit afgewezen. De redenen:
1. Ik heb hier niet aaneengesloten gewoond.
2. Mantelzorg geeft geen recht op medehuurderschap.
Heeft het zin om hier nog tegenin te gaan, of is het een onbegonnen zaak?
Graag hoor ik van jullie.
Beste meneer/mevrouw,
Al sinds ik 7 jaar oud ben woon ik op ....... in Den Haag. Eerst bij mijn moeder en daarna bij mijn vader (ze zijn gescheiden en hebben woningruil gedaan). Ik woon hier met veel plezier en ken de buren hier in de flat. We kunnen het goed met elkaar vinden. Regelmatig help ik buren met kleine dingen (bijv. post en planten verzorgen als ze op vakantie zijn, uitzoeken hoe de nieuwe tv werkt) Veel van de buren kennen mij al vanaf dat ik een klein meisje ben.
Ook woont mijn oma (de moeder van mijn moeder) op de 2e etage bij ons in de flat. Dit vind ik erg prettig, omdat ik zo ook een oogje bij haar in het zeil kan houden. Ze is 77 en dus niet de jongste meer. Al twee keer heeft ze een TIA gehad en heb ik haar gevonden in huis, op de grond of verward op een stoel. U zult begrijpen dat het een fijn idee is om haar zo dicht bij me te hebben. Ik ben ooit 3 jaar uit huis geweest (voordat mijn vader hulp nodig had), maar woon nu alweer zo'n tien jaar op dit adres.
Mijn vader heeft het wat zijn gezondheid betreft namelijk niet bepaald op een presenteerblaadje gekregen. Hij heeft een hele waslijst met lichamelijke aandoeningen namelijk:
– Diabetes
– Twee geamputeerde onderbenen
– Hartpatiënt
– Een herseninfarct en als gevolg daarvan uitval van de rechterkant van zijn lichaam.
– Zicht van maar 15%
Om deze reden(en) ben ik mantelzorger van mijn vader. Ik help hem met aankleden, doe het huishouden, doe de boodschappen, maak het eten, help hem met het beantwoorden van brieven en mailtjes, regel de financiële zaken en ga met hem naar doktersafspraken. Hij zit in een elektrische rolstoel. Hij betaald de vaste lasten en ik de boodschappen en andere dingen die gehaald moeten worden. We voeren samen dus een duurzame gemeenschappelijke huishouding. Met wat hulp van buitenaf (voor als ik aan het werk ben) redden we het best met z'n tweetjes.
Nu is vorige week aan het licht gekomen dat hij lymfeklierkanker heeft. Er worden nog allerlei tests gedaan of er geen uitzaaiingen zijn en er wordt nog gekeken wat de beste behandelmethode is, als deze er is. Maar aangezien mijn vaders gezondheid al niet zo best is ziet het er niet goed uit.
En dus hebben we zitten denken hoe het zou moeten als hij er niet meer is. Hoewel ik hier liever niet over na wil denken is dit de realiteit en kunnen we er niet voor weglopen.
Vandaar mijn brief aan u. Graag zou ik medehuurder worden van de woning, zodat ik, mocht er onverhoopt iets met mijn vader gebeuren, in de woning kan blijven wonen en niet op straat wordt gezet. Ik ben hier echt op mijn plek en wil nergens liever wonen dan op dit adres.
In de regel gaat men er vanuit dat de samenwoning van ouders met kinderen van tijdelijke aard is en daarom wordt er vaak geen medehuurderschap aan het kind verleend. Dit kan anders zijn als er wel sprake is van het voeren van een duurzaam gemeenschappelijke huishouding. Het feit dat er bij u vader nu kanker is geconstateerd, maakt het nog gecompliceerder. U geeft aan dat het er niet goed uitziet wat zijn gezondheid betreft en de kans bestaat inderdaad dat u straks de enige bewoner van de woning bent. Het aanvragen van medehuurderschap mag niet gericht zijn op het verkrijgen van huurderschap als uw vader er niet meer is. Mogelijk dat u een beroep kunt doen op bijzondere omstandigheden en het feit dat u nagenoeg uw gehele volwassen leven op dit adres hebt gewoond. Een lastige situatie, ik wens u veel succes, ook in verband met uw vader. Als u nog vragen heeft naar aanleiding van het bovenstaande, aarzelt u dan niet contact op te nemen.