Bij kinderalimentatie is van belang dat het niet is toegestaan af te spreken dat er van af wordt gezien. Ook een niet-wijzigingsbeding kan niet bij kinderalimentatie. Voor het overige is het in beginsel wel toegestaan afspraken over kinderalimentatie te maken bij echtscheiding of daarna. Om u goed te kunnen adviseren is echter van belang te weten wat er concreet in de notariële akte is afgesproken.

Een afspraak in een notariële akte is uiteraard bindend, tenzij de afspraak in strijd is met de wet. Afzien van kinderalimentatie is bijvoorbeeld een nietige overeenkomst. Ten dele afzien van alimentatie zou dat misschien ook kunnen zijn, maar dat ligt aan wat dan het resultaat van die afspraak is. Ouders mogen wel zelf de hoogte van het te betalen bedrag aan kinderalimentatie regelen, maar ze mogen niet afzien van kinderalimentatie. Als er geen draagkracht is dan kan het bedrag eventueel wel op nihil worden gesteld.

Daarnaast betekent een bindende afspraak in een notariële akte dat deze in beton gegoten is en dat daar nooit meer op terug gekomen kan worden. Er kunnen omstandigheden zijn die maken dat een negen jaar geleden gemaakte afspraak nu niet meer van toepassing kan zijn. Er kunnen onvoorziene omstandigheden zijn die maken dat de afspraak niet meer nagekomen kan worden. In een dergelijk geval vervalt ook de afspraak gemaakt in een notariële akte. Dat moet echter wel in overleg of door een beslissing van de rechtbank. Of er in uw geval ook hiervan sprake is, valt echter zonder de inhoud van de afspraken te kennen en de eventuele gewijzigde omstandigheden niet te beoordelen.

Ik ben geneigd hier geen einde van de alimentatieplicht aan te nemen omdat hier feitelijk wel sprake is van een afstand onder voorwaarden, terwijl het afzien van alimentatie een nietige afspraak is. Het is overigens een eindigingsgrond die zeer gebruikelijk is bij partneralimentatie, maar niet bij kinderalimentatie. Hier speelt ook dat bij een huwelijk of geregistreerd partnerschap de nieuwe partner weliswaar ook onderhoudsplichtig wordt maar dat dit volgens de wet geen afbreuk doet aan de onderhoudsplicht van de vader. Bij samenwonen ontstaat er voor de partner geen onderhoudsplicht. Ten aanzien van de overige situaties: a spreekt voor zich. Bij c is het maar zeer de vraag of dit tegen een kind, die zelf geen partij is geweest bij de afspraken, kan worden ingeroepen temeer daar het feit dat er eigen inkomsten zijn niet zonder meer een grond is voor verval van de alimentatieplicht.

Dit is een vreemde bepaling. Het is een samenvoeging van een bepaling die ziet op partneralimentatie en van een bepaling die ziet op kinderalimentatie. sub a en sub b zijn gebruikelijk bij een bepaling over partneralimentatie en sub c is een bepaling die ziet op kinderalimentatie. Omdat er in het artikel staat dat het gaat over kinderalimentatie is er wat mij betreft sprake van een misverstand. Samenwonen met een ander als waren zij gehuwd is geen reden om geen kinderalimentatie meer te hoeven te bepalen. Het is wel een reden om geen partneralimentatie meer te hoeven te betalen.

Het lijkt erop dat de notaris heeft verkeerd heeft geknipt en geplakt, waardoor er een onlogische bepaling is ontstaan. Deze fout mag echter niet ten koste gaan van uw kinderen. Uw verplichting om ook financieel voor hen te zorgen als uw ex-vrouw gaat samenwonen vervalt daardoor niet. U blijft hun vader en dus dient u voor hen te zorgen, zowel emotioneel als financieel.

U kunt het beste in overleg gaan met uw ex-vrouw om te kijken hoe u dit kunt oplossen. Het kan zijn dat uw ex-vrouw doordat ze gaat samenwonen wat meer draagkracht heeft voor kinderalimentatie en dat dat ervoor kan zorgen dat het door u te betalen alimentatiebedrag gewijzigd kan worden. Dat zou dan opnieuw berekend moeten worden. Misschien verandert er ook niets. De bepaling uit de akte is wat mij betreft echter onvoldoende om te kunnen stellen dat u nu geen kinderalimentatie meer hoeft te betalen. De bepaling is onjuist en wat mij betreft ook in strijd met (de bedoeling van) de wet.