Familie, Scheiden, Alimentatie
Particulier
Ik heb gelijk gezegd een relatie eens kans te willen geven betreft het kind. Zij zei echter al gelijk los beloftens te hebben en het zelf gaat opvoeden.
En mag het niet herkennen. Niet zien. Geen contact
Helemaal niks. Ze zei wel dat ze zou vertellen dat ik de vader bent.
Het sloeg in als een bom. En voelde me machteloos en heb nu weer gezegd dat Ik er voor zou vechten en er wilt zijn voor me kindje. Maar ook er niks mee te maken wou hebben. Want je maakt het niet dagelijks mee dat een meid zwanger is. En al helemaal niet dat je van haar niks mag.
Ik weet van haar vrij weinig. Maar wat ik weet is niet best. Ze heeft een dochtertje van 2 a 3 en tijdens de date was der dochtertje weg gehaald door jeugdzorg vanwege dat ze bij een vriendin in woonde. En ze is zelf vroeger ook met jeugdzorg in aanraking geweest. Haar dochtertje is ook niet herkend door der ex man. Word gestalkt door der ex (niet de vader van haat dochtertje). Ze is door hem het ziekenhuis in geslagen en paar dagen opgenomen. Ze heeft borderline. Geen werk.
Het lijk er op dat ze het opzettelijk inwerking heeft gezet.
Ik wil goeie kansen voor me kindje. Goeie school goeie opleiding studeren en alles wat een goeie vader zou moeten doen.
Ik wil het herkennen. Ik wil het gezag volledig opeisen omdat ze niet stabiel is. Uit voorzorg dat mijn kind niet opvoed bij een meid die niet stabiel is en mijn kind geen goeie mogelijkheden kan geven om een goeie plek in de maatschappij.
Rede is voornamelijk dat ik erfelijk slechthorend bent en ik alles weet wat het inhoud en wat de mogelijkheden zijn.
Ik ben goed gekeurd door de bedrijfsarts / arbo arst om te mogen rijden met een vrachtwagen en dat zonder gehoorapparaten. Ik ben nu bijna 32 jaar en onder vind geen struikelblok in me leven.
Mede door me ouders die het best wou en wisten dat ik gewoon normaal onderwijs kan volgen met beetje bijgeleiding.
Wat kan ik doen. Ik kan het niet over me hart krijgen weg te lopen en zit zeker niet in me aard door een vroege les in het leven. Me zus had een 2ling en werd in de steek gelaten. Ik was 14 jaar zat elke dag bij der en hielp der.. ik paste op. Ik heb verdriet gezien en gevoelt. En ik weet heel goed wat er gebeurd als een vader weg is. Van a tot z. Ik ben oom van 9 kinderen. Mijn kindje hoort daar tussen. Mijn vlees en bloed en misschien wel dat me kindje de familienaam door geeft.
Ik ben bijna 32 jaar. Heb een eigen koopwoning. Alles dik in orde. En goed betaalde baan. En moeder om de hoek wonen. En me pa woont tevens in bij mij. Niet in aanraking geweest met politie jeugdzorg en andere instanties. Volledig stabiel en alle steun van mijn familie.
Wat kan ik doen? Wat zijn mijn kansen?
Ik moet er zijn voor me kind als jeugdzorg het weg haalt bij de moeder. En het goeie kansen geven.
Ik kan maar 1 ding zeggen.
En het maakt me niet uit wie dit lees.
Help me alsjeblieft.
U vermoedt dat u de biologische vader bent en wil in dat geval het kind erkennen.
Als de moeder niet mee wil werken, zult u een gerechtelijke procedure om vervangende toestemming van de rechter te verkrijgen moeten starten. In deze procedure wordt het vaderschap door middel van een DNA-test vastgesteld. Klopt uw vermoeden dan kunt u het kind erkennen.
U hebt dan ook de wettelijke plicht om bij te dragen in de opvoeding en verzorging van uw kind (kinderalimentatie) en krijgt ook een omgangsrecht.
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/erkenning-kind/hoe-u-een-kind-kunt-erkennen
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/erkenning-kind/gerechtelijke-vaststelling-vaderschap
Reactie van de vraagsteller
Oké oké. En wat kan ik doen betreft dat ze geen stabiele leven heeft.
Kan ik als ze niet mee wilt werken en het niet 50/50 wilt doen.
Zou ik dan het hele kind kunnen op eisen?
Want zij zal het nooit beter als ik een kind de juiste zorg kunnen geven en heeft geen middelen om het kind een goede plek te kunnen bieden in de maatschappij.