Juridische Hulp bij Problemen met Maatschappelijk Werk

Vraagsteller

In januari kreeg ik telefoon van een maatschappelijk werkster van de school van mijn dochter. Zij wilde een gesprek met mij hebben, maar inhoudelijk wilde zij er niets over loslaten. Momenteel verblijft mijn dochter van 16 bij haar grootouders en is er geen contact. In eerste instantie vroeg ik deze maatschappelijk werkster waarom mijn vrouw nergens genoemd werd, terwijl zij de zorg/opvoeding grotendeels heeft gehad voor mijn kinderen, gezien ik vrijwel dagelijks aan het werk was in de periode dat het gedrag van mijn dochter escaleerde, mijn vrouw belde mij immers op mijn werk als mijn dochter weer eens boos was. Dat vond deze maatschappelijk werkster niet nodig ze wilde alleen met mij om tafel, ik vond dit vreemd en zei tegen haar dat ik wel weer contact zou opnemen als ik overlegd had met mijn vrouw. Na overleg met mijn vrouw, heb ik besloten het hier even bij te willen laten om toch zo zelf nog de tijd te nemen er goed over na te kunnen denken. Ik heb de maatschappelijk werkster hier ook telefonisch van op de hoogte gesteld, maar niet veel later kreeg ik een brief in de brievenbus van maatschappelijk werk, of ik wel wilde komen opdagen op een afspraak met 2 maatschappelijk werksters op 26-02-2015. Kan dit zomaar? Kan maatschappelijk werk iets afdwingen terwijl ik heb aangegeven hier nu geen behoefte aan te hebben? Uiteraard wil ik dat het contact met mijn dochter hersteld wordt, maar niet eerder als dat mijn hele gezin hieraan toe is. Ik heb niet het gevoel dat ik/wij hierin serieus word genomen.Wij hebben genoeg meegemaakt en zoiets weer helemaal oprakelen is het mij inziens te vroeg voor. Ik bel deze maatschappelijk werkster weer op omdat ik in hun brief het woord “zorgelijk” heb zien staan, ik vraag mij af wat er zorgelijk is in de hele situatie, mijn dochter blijft immers mijn kind en zij zit prima bij haar grootouders en gezien wij nooit wat vernemen, nemen wij aan dat alles goed met haar is en als we haar broertje soms horen praten dan weten we ook dat zij gelukkig is met de situatie zoals die nu is. Men doelde met zorgelijk op het contact, men wilt blijkbaar het contact tussen mijn dochter en mij af gaan dwingen via maatschappelijk werk. Ik ben een volwassen man en het feit dat ik op dit moment geen contact wil met mijn dochter is omdat ze heel veel onrust heeft veroorzaakt binnen ons gezin, hier hebben zij zelf, mijn zoon, mijn vrouw en ikzelf flink onder geleden. Ik wil dat mijn dochter in eerste instantie hulp gaat zoeken voor haar gedragsproblemen. Mijn ouders willen de ernst van de situatie niet inzien, die willen niet geloven wat wij allemaal meegemaakt hebben Zij geloven mij/ons niet. Hebben ons nooit wat gevraagd maar zich bovenop mijn dochter geworpen. Wij zijn als gezin al bij (instantie 1)geweest maar mijn dochter gaf aan bij de kinderpsychologe daar niet te willen/kunnen praten, oftewel het dossier werd gesloten, want als een kind niet wilt praten, dan gebeurd er ook niets. Men schoof het op de “moeilijke puber”. Vervolgens kwamen we als gezin bij (instantie 2) uit, wij moesten wel, want het gedrag van mijn dochter zette inmiddels vraagtekens bij de buren omdat ze vaak hysterisch ging krijsen en op de grond liggen rollen en tegen deuren schoppen als ze haar zin niet kreeg, dus uit zelfbescherming hebben wij de instantie ingelicht over de thuis situatie en zij wilden ons wel komen helpen. Mijn dochter gaf aan dat bij haar alle stoppen doorslaan en dat ze achteraf niet meer weet wat ze heeft gedaan, tevens liegt ze veel en dit geeft mijn dochter ook openlijk toe, dat ze dingen doet als ze boos is zonder de gevolgen te overzien, zodoende, ik nam ik dit serieus en ik hoopte dat wij de juiste hulp erbij zouden krijgen.. Maar beide instanties hielpen ons niks verder en het gedrag van mijn dochter werd van kwaad tot erger. Contactpersoon van (instantie 1) die vergat gewoon zijn afspraak met ons na te komen, maar we hebben gelukkig wel een paar afspraken gehad met een vrouwelijke collega van hem, dit ging even goed maar niet veel later bleef het gedrag van mijn dochter weer escaleren, en ging ze naar haar opa en oma toe. Wij zijn met therapie gestopt want mijn dochter vond het nutteloos en wij hadden ook niet het idee dat het er beter op werd. De oplossing was nu dat ze tijdelijk bij opa en oma ging wonen. Ik wil gelukkig zijn met mijn gezin, ik wil dat iedereen gelukkig is, dat iedereen de kans krijgt alles een plekje te geven. En ik neem mijn ouders het ten zeerste kwalijk dat zij nooit de rol van bemiddelaar uit hebben gevoerd, maar van partij trekker. Dit heeft mijn moeder vaker gedaan en heeft dit ook openlijk aan mij toegegeven. Ik heb haar gevraagd waarom ze dit deed en het antwoord luidde:” Tsja, wat moet ik anders”. Tijdens een eerdere wegloop poging van mijn dochter toen ze haar zin weer niet kreeg, heeft mijn vader zelfs geweigerd mijn dochter hier te komen brengen en hij zou er wel een “zaak” van maken, dus ook hij trekt partij als het gaat om mijn dochter. Van mijn ouders horen wij niets, ondanks meerdere pogingen met hun in contact te geraken houden zij compleet de boot af als het gaat om contact en om hoe nu verder te gaan met mijn dochter en wat de bedoeling is. Zij hebben na maandenlang niets te laten horen in december nog een brief ontvangen met onze kant van het verhaal en wij hebben daar duidelijk in vermeld dat zij maar eens initiatief moeten gaan tonen in het belang van hun kleinkind door in 2015 met ons om tafel te gaan zitten. Totaal geen respons gehad van die kant uit. Ik acht dit als vader zijnde zeer kwalijk, het is nog wel altijd mijn dochter niet hun dochter, maar in het belang van ons allemaal heb ik mijn ouders hier tot nog toe niet op aangesproken. Maar ik zit erover denken dit nu wel te gaan doen, want het blijft mijn kind En nu is er ineens maatschappelijk werk wat blijft aandringen op contact, terwijl wij/ik dit nog niet zien zitten en we vinden dat zij behoorlijk aandringen hierop. Dit is tijdens het gesprek wel gebleken dat wij gisteren met deze 2 maatschappelijk werksters hebben gehad. Mijn vrouw en ik hebben tijdens het gesprek met de maatschappelijk werksters sterk het gevoel gekregen dat de maatschappelijk werkster van school nogal partijdig overkwam. Er werd ons mede gedeeld, dat er al contact was geweest met mijn ouders en mijn dochter en dat er goed open contact was met mijn dochter. Verder lieten ze niks los, want ze hebben blijkbaar “beroepsgeheim”. Men bleef doelen op de minderjarigheid van mijn dochter en mijn gezag en verantwoordelijkheid als ouder. Dan vraag ik mij wel iets af als ouder.. Dit is de situatie zoals hij is, mijn vraag is.. Mag een maatschappelijk werker zonder toestemming van mij als vader zijnde zomaar een gesprek aangaan met mijn minderjarige kind? Ben ik verplicht alles te doen zoals hun willen, of heb ik het recht om hier vanaf te zien en pas in contact te geraken met mijn dochter als ik hier zelf aan toe ben? Mogen mijn ouders beslissen het via maatschappelijk werk te spelen? Mijn ouders hebben namelijk geen titel als ouder/verzorger van mijn dochter. En wat kun je doen als je je niet serieus genomen voelt door maatschappelijk werk? Ik hoop dat u mij hierbij kunt helpen na het lezen van mijn brief.

Jurist

Ik vind het een hele vervelende situatie voor u. Wat er in het verleden is gebeurd, is heel erg voor u. Echter dient nu alleen de vraag: 'Hoe kunnen we er nou voor zorgen dat het goed gaat?'. En ik kan u daar bij helpen, maar ik denk dat dit ook echt wel een vraagstuk is voor o.a. een psycholoog en eventueel psychiater. Vanuit de juridische en psychologische wereld bekijken we dit zo: -omgang tussen ouders en kind is zeer belangrijk -ouders verantwoordelijk voor kind -school heeft zorgplicht -instanties kunnen helpen bij de opvoeding Derhalve hetgeen hierboven is beschreven, acht ik het doel van de maatschappelijk werkers te weten het herstellen tussen het contact van ouder en kind correct. Als ik u mag aanraden, ik zou het contact met uw dochter toch herstellen en haar weer in het gezin op te nemen. Door haar bij een ander gezin te stoppen, lost u het probleem niet op maar verschuift u het slechts. Dat is zeker niet goed voor u, maar ook niet voor uw kind. Ik begrijp dat het moeilijk is, maar neem uw verantwoordelijkheid en ga de uitdaging aan! Inzake de emotionele problematiek adviseer ik een professionele instantie in te schakelen, zie daarvoor de link: http://www.yulius.nl/ Het is een zeer goede instantie die in mijn optiek geweldige prestaties levert. Het biedt tevens de mogelijkheid uw kind te laten opnemen in een kliniek indien zij dit nodig achten en zij kunnen u helpen het gedrag van uw dochter te begrijpen en erop in te spelen. Er zijn hoogopgeleide, professionele hulpverleners die veel kunnen betekenen. Ook kunnen zij thuisbegeleiding geven. Zij kunnen uw kind ook medicijnen geven zodat bijvoorbeeld driftbuien minder ernstig zijn. De maatschappelijk werker kan u niet dwingen, u kunt hun het gewoon negeren. Als u niet tevreden met hun bent, kunt u een klacht indienen bij de desbetreffende instantie (de school).